آکادمی علوم داوری ایران

قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون شناسائی و اجرای

احکام داوری خارجی تنظیم شده در‌نیویورک به تاریخ 10 ژوئن 1958 میلادی (1337.4.3

هجری شمسی)

دیوان داوری اتاق بازرگانی بین المللی پاریس Icc

مقدمه

کوتاه زمانی پس از جنگ جهانی اول به سال 1990،گروهی از مردمان سرشناس و برجسته از جامعه بازرگانی آمریکا، انگلستان، فرانسه بلژیک و ایتالیا گرد هم آمدند و به منظور ترویج و پیشبرد صلح جهانی، سازمانی را پی افکنند و آن را «اتاق بازرگانی جهانی» (ICC) نامیدند. آنها خود را ن سوداگران در راه صلح» (merchants of peace) نامیدند و عقیده داشتند که هر چه کشور ها بیشتر به تجارت بین المللی بپردازند، احتمال اینکه به جنگ رو کنند کمتر میشود. اندیشه این مردان در این زمان به نوبه خود فکر تازه ای بود که امروز هم در سراسر جهان به گستردگی مورد قبول واقع شده است و مایه اعتبار و سرافرازی سازمانی است که ایشان پایه گذاری کردند – یعنی اتاق بازرگانی بین المللی.

دیوان دائمی داوری

نام انگليسي: (PCA) Permanent Court of Arbitration 

سال تاسيس: 1899
وضعيت حقوقي: سازمان بين ‎الدولي
وضعيت جمهوري اسلامي ايران‌: عضويت از سال 1900
صلاحيت موضوعي:  اختلافات مختلف (دولتي، تجاري، بازرگاني، مرزي، سرزميني ... )
صلاحيت شخصي: دولتها، اشخاص خصوصي و سازمانهاي بين ‎المللي
صلاحيت زماني: نامحدود
 آيين رسیدگی: داوري
اركان: 
1) اعضاي ديوان : متشكل از افراد معرفي شده از سوي دولتها عضو (‌داوران وكميته ملي )
2) شوراي اداري: متشكل از نمايندگان ديپلماتيك مقيم در لاهه
3) دبيرخانه بين ‎المللي

کنوانسیون شناسایی و اجرای احکام داوری بین المللی نیویورک 1958

اشاره

1 . اجراي احكام داوري بين المللي از جمله مسائل و موضوعات مهم حقوق داوري بين المللي است كه همواره مورد بحث و گفتگو بود به قول عده اي از صاحبنظران مشكل اساسي در اجراي احكام داوري بين المللي ناشي از اين واقعيت مفروض است كه داوري تجاري بين المللي في نفسه متعلق يا وابسته به نظام حقوقي هيچ كشوري نيست بلكه احكام و قواعد ويژه خود را دارد. منتها چون جريان داوري خواه ناخواه در قلمرو سرزميني يك كشور خاص برگزار و انجام مي شود بنابراين فراوان پيش مي آيد كه آن كشور قوانين و مقررات خود را حاكم بر آن داوري مي داند كه اصطلاحاً قانون مقر يا محل داوري ناميده مي شود. حداكثر حالت مطلوب آن است كه مقررات و قوانين ناظر به داوري دراين كشور مفروض,نسبت به داوريهاي بين المللي و اجراي احكام چنين دادرسي هایي تسهيلات بيشتري قائل شده باشد. 

سازمان حقوقی مشورتی آسیایی-آفریقایی (آلکو)

الف- خاستگاه

سازمان حقوقی مشورتی آسیایی-آفریقایی (آلکو) که در اساس به «کمیته‌ی حقوقی مشورتی آسیایی» مشهور است، در تاریخ ۱۵ نوامبر ۱۹۵۶ میلادی (24 آبان 1335 شمسی) بنیان نهاده شد.این سازمان برآیند نشست تاریخی باندونگ که در آوریل ۱۹۵۵ در اندونزی برگزار شد، به شمار می‌آید.

هفت‌ کشور آسیایی برمه (میانمار کنونی)، سیلون (سریلانکا کنونی)، هند، اندونزی، عراق، ژاپن و جمهوری متحده‌ی عربی (جمهوری عربی مصر و جمهوری عربی سوریه کنونی) کشورهای عضو اصلی آن هستند. بعدها، در آوریل ۱۹۵۸، برای فراهم آوردن مشارکت کشورهای قاره آفریقا، نام آن «به کمیته‌ی مشورتی حقوقی آسیایی-آفریقایی» تغییر یافت. در نشست چهلم در محل اصلی کمیته در دهلی‌نو در سال ۲۰۰۱ میلادی این کمیته به «سازمان حقوقی مشورتی آسیایی-آفریقایی» تغییر نام داد. گرچه این تغییر نام، ناچیز به نظر می‌رسد، ولی ارزش نمادین بسیاری در وضعیت رو به رشد سازمان و جایگاه آن در میان سازمان‌های جهانی فراچنگ آورده است.